อาจริยวาท

อาจริยวาท เป็นคำที่ไม่มีในพระอภิธรรมแต่เกิดขึ้นใหม่หลังพระพุทธเจ้าปรินิพพานไปแล้วสาเหตุมาจาก ความแตกแยกของหมู่สงฆ์ ที่มิได้มีพระพุทธเจ้าเป็นศูนย์รวมใจเหมือนเก่าก่อน ทำให้พระมหากัสสปะใช้การอ้างเหตุจากพระสุภัททะปรามาสพระธรรมวินัย เพื่อสังคายนาพระไตรปิฎก ก่อให้เกิดนิกายเซนขึ้นมาก่อน ซึ่งมีพระสงฆ์อีกกลุ่มไม่เห็นด้วยกับการสังคายนานั้นก็แตกออกไปกลายเป็นมหายาน จากนั้น พระสงฆ์ส่วนนิกายเซน ก็เกิดการแตกแยกอีก ส่วนหนึ่งคิดว่าควรจดจำพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าเอาไว้ จึงคิดวิธีการสวดมนต์เืพื่อท่องจำพระธรรมขึ้นมา กลายเป็นนิกายเถรวาท (มีการสวดมนต์เช้าเย็น) ซึ่ง นิกายเซนแต่เดิมจะไม่มีการสวดมนต์และการทำสมา่ธิ แต่จะใช้วิธีการถ่ายทอดแบบจิตสู่จิตแล้วจึงบรรลุธรรมโดยตรง ต่อมา นิกายเถรวาทก็เกิดแตกแยกกันอีก เพราะมีพระสงฆ์กลุ่มหนึ่งคิดว่าธรรมของอาจารย์ของตนถูกต้องมากกว่า ในขณะที่กลุ่มอื่นๆ ก็เชื่อในครูบาอาจารย์ของตนมากกว่า สุดท้าย จึงได้ยกย่องให้ครูบาอาจารย์ของตนเหนือกว่าผู้อื่นเป็นดั่งเทพเจ้าใครจะมาลบหลู่หรือแตะต้องไม่ไ่ด้ ก่อเกิดเป็นลัทธิอาจริยวาทขึ้น ลัทธิอาจาริยวาทนี้ จะนับถือ "ธรรม" จากครูบาอาจารย์ของตนเป็นใหญ่กว่าสิ่งอื่นใด


ลัทธิอาจริยวาท เริ่มกลับมาแพร่ระบาดในประเทศไทยอย่างหนักแต่เป็นไปด้วยอาการแนบเนียน คือ คนไม่ทราบว่านี่คือ "ลัทธิอาจริยวาท" เพราะมีลักษณะคล้ายนิกายเถรวาทมากในช่วงปี พ.ศ. ๒๕๕๕ พบว่านิกายเถรวาทในไทย ไม่ลงรอยกันแตกเป็นวัดใครวัดมัน, แนวทางของใครของมัน, ครูบาอจารย์ของใครก็ของมัน ต่างเชื่อว่าพระธรรมคำสอนของ "หลวงปู่, หลวงพ่อ" ของตนเป็นที่สุด ถูกต้องมากที่สุดแล้ว จะลบหลู่ไม่ได้ ถือเป็นการปรามาสไปหมด (ทั้งๆ ที่ไม่ใช่การปรามาส เป็นเพียงการแสดงความคิดเห็นต่างไปเท่านั้น ก็จะถูกกล่าวหาว่าปรามาสทันที) ทำให้เกิดชาวพุทธกลุ่มต่างๆ ขึ้นเช่น กลุ่มสันติอโศก, กลุ่มธรรมกาย, กลุ่มทำนายภัยพิบัติ, กลุ่มเคร่งครัดไม่รับเงินทอง, กลุ่มอ้างพุทธวัจนะ, กลุ่มสร้างวัดอวดบารมีแข่งกัน,กลุ่มปริยัติธรรมฯลฯ ซึ่งกลุ่มต่างๆ เหล่านี้แม้่อาจไม่มีเรื่องกระทบกระทั่งกันก็มีแนวทางการปฏิบัติและความเชื่อที่แตกต่างกัน และไม่ยอมให้ใครมาตำหนิติเตียนแนวทางของตนต่างมีบริวารห้อมล้อมเป็นองครักษ์คอยปกป้องอย่างผิดๆ ไม่เปิดใจรับฟังแนวคิดหรือความคิดเห็นที่แตกต่างจากคนนอกเลย