ในการ "พัฒนามนุษย์" หรือ พัฒนาคนที่เป็นอมนุษย์ ให้เป็นมนุษย์ นั้น จำต้องทราบองค์ประกอบของความเป็น "มนุษย์" ก่อน ว่าแตกต่างอย่างไรกับ "คนที่เป็นอมุษย์" เมื่อทราบแล้ว จึงสามารถพัฒนาได้ตรงจุด อนึ่ง คนที่เป็นอมนุษย์นั้น มีทั้งกลุ่มที่พัฒนาตัวเองไปทางที่สูงขึ้นแต่ไม่เข้าใจความเป็นมนุษย์ เช่น คนที่มีจิตวิญญาณแบบมนุษย์ต่างดาว และคนที่เสื่อมต่ำทรามลง จนสูญเสียความเป็นมนุษย์ไป ในกลุ่มคนที่มีจิตวิญญาณสูงกว่ามนุษย์ขึ้นไป สามารถโปรดธรรม สอนธรรมได้แต่ในกลุ่มคนที่มีจิตใจเสื่อมต่ำทรามนี้ จำต้องเข้าสู่กระบวนการ "กำเนิดใหม่" หรือ "ตายแล้วเกิดใหม่ในร่างสังขารเดิม" เป็นการเกิดแบบ "โอปปาติกะ" คือ ไม่ผ่านครรภ์มารดา เป็นการสลายจิตวิญญาณภายใน เพื่อกำเนิดใหม่ บางคนได้รับ "พระวิญญาณบริสุทธิ์" ทำให้ได้กำเนิดใหม่เป็นผู้มีวิญญาณบริสุทธิ์ (แต่จิตยังคงเดิมไม่เปลี่ยน คือ มีจิตประภัสสร บริสุทธิ์ดังเดิม ไม่ว่าวิญญาณที่เข้ามาปรุงแต่งจะบริสุทธิ์หรือไม่ก็ตาม) บางคนไม่ได้รับพระวิญญาณบริสุทธิ์ หากกำเนิดใหม่ในทางที่สูงขึ้นแล้ว ย่อมเข้าสู่ความเป็นมนุษย์ได้เ่ช่นกัน อนึ่ง มนุษย์มีองค์ประกอบย่อยมากมาย มีจิตมากกว่า ๑ ดวง (ยกเว้นเมื่อชะตาถึงฆาต จะเหลือดวงสุดท้ายดวงเดียว) และมีวิญญาณมากกว่า ๑ วิญญาณ ทำให้มีครบทั้ง รัก, ร้าย, โกรธ, โลภ, ดีใจ, เศร้าใจ, กลัว ในทางเต๋า เรียกว่า "ครบ ๗ พั่ว หรือ ๗ วิญญาณ" ในทางพุทธก็คือ มีกิเลส โลภ, โกรธ, หลง เป็นธรรมดา ธรรมชาติ สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่ดีหรือเลว, ถูกหรือผิด แต่เป็นธรรมะ, ธรรมชาติอย่างหนึ่งเท่านั้น ซึ่งผู้มีปัญญาเหนือสิ่งต่างๆ เหล่านี้แล้ว ย่อมไม่ตกอยู่ภายใต้อำนาจของกิเลส แม้ทำกรรมบ้างก็แต่เพียงเล็กน้อย สามารถรับวิบากกรรมเศษเล็กน้อยนั้น "หมดได้ในชาติเดียว" จึงตรงต่อนิพพานได้ แม้จะมีกิเลสบ้างก็ตาม ...
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น